Het eten hier

Iedere avond krijgen we bij het hoofdgerecht een bakje appelmoes.
Iedere avond wordt het bakje appelmoes na het hoofdgerecht leeggelepeld.
(Werkelijk door iedereen en als de serveerster een bakje appelmoes is vergeten, krijgt ze het duidelijk te horen. Want ja, wat moeten we een avond zonder bakje appelmoes?)
 
-
Zondag heb ik gehuild om het eten wat ik kreeg voorgeschoteld.
Een gefrituurde slappe kip in een sompig naar champignons smakende saus, met weke aardappelkroketjes en dus die akelige boterboontjes. Ik haat boterboontjes, ik haat ze met heel mijn lijf. Ik droom er zelfs over.
 
-
Avond drie: Ik ga vragen of ik een avond in de keuken mag staan. Dit gaat te ver.
 
-
‘Mevrouw, wakker blijven, uw soep wordt koud.’
 
-
Woensdag pannenkoekendag. Ik dacht nice: pannenkoeken (en patat en en spare-ibs en lamskoteletten en alles wat vlees is) zijn mijn lievelings.
Maar die pannenkoeken zijn niet te harden.
Hoe kan je zoiets als pannenkoeken laten mislukken?
Ze zijn soppig, glibberig, weeïg- je kan die dingen zonder kauwen doorslikken.
En als ik eerlijk moet zijn, zijn de pannenkoeken net als het andere eten dat ik tot nog toe heb gegeten smerig.
Goor.
En ik doe mijn best, echt.
Ik eet mee: voor-, hoofd-, en nagerecht.
Ik hoor de verhalen aan van de ouderen, en ik weet dat hun zintuigen (dus ook hun smaakpapillen), hun gebit, hun ledematen, hun keel, hun lijf, hun geest, ze langzaam maar zeker in de steek laten. En ik gok ook dat de medicatie een rol speelt en vast nog veel meer waar ik geen weet van heb maar ik krijg iedere avond stekende buikpijn na het eten.
Maar hoe kan het ook anders?
Er zitten nul vitaminen in, nul groentes zelfs de broccoli/bloemkoolsoep is slap. (Het is een bouillon met ministukjes broccoli en bloemkool en die broccoli is bijna wit!?)
En dat terwijl we tegenwoordig dood worden gegooid met reclame dat we iedere dag genoeg groente en fruit moeten eten.
Maar hier doen ze er niet aan. Dat is me na een week wel duidelijk.
 
-
Een vrouw schuift de ene naar de andere pannenkoek weg.
Een andere vrouw likt het plastic bakje stroop uit, gewoon met haar tong in dat bakje.
Een vrouw gooit het complete zakje poedersuiker over haar pannenkoek.
Een vrouw zegt: ‘Een pannenkoek kan geen hoofdgerecht zijn. Dat is meer een toetje of een snack.’ Zij loopt halverwege het eten weg. (Kan gewoon, beleefdheidsregels doe je geloof ik na een bepaalde leeftijd niet meer aan.)
Een vrouw veegt haar mond af met het placemat in plaats van een servet.