Ada

​Ik ging langs Ada, ik had een kerstkaart gevonden waar heel warrig haar op stond afgebeeld. Alleen warrig haar, geen gezicht. Waar het gezicht zou moeten zitten, stond: Its Christmas everyday.
Achterop het volgende:
 
Hoi Ada,
Alvast fijne kerstdagen en een goede jaarwisseling.
Ik vond het fijn en leuk je ontmoet te hebben.
Ik ga weer terug naar Amsterdam, als de teksten en foto’s af zijn kom ik ze persoonlijk bij je langs brengen.
Maar dat is pas in Februari.
Doei en een kus van Sytske
 
Ze las het hardop voor.
En zei dat het niet had gehoeven, maar dat ze het hartstikke leuk vond.
Ze was sowieso helemaal verbaasd dat ik überhaupt langskwam: ‘Waar was jij nou de laatste weken? Ik dacht die komt niet meer doei of wat zeggen.’
Een beetje schuldig voelde ik me wel, maar ik dacht per ongeluk ook, die vrouw leeft al eenennegentig jaar, wat kom ik nog in haar leven doen?
Beetje rotzooien.
Zo voelde ik het, alsof ik haar leven kwam ontregelen.
Omdat ik er zo nu en dan er heel veel was en dan ineens niet en dan weer wel en dan weer niet. Zoals ik altijd ben met mensen, ik ben er soms en dan ben ik er heel erg en dan ineens ben ik weg, neem ik afstand, duik ik onder, heb ik geen zin meer in contact.
Mijn vrienden weten dit.
Nieuwe mensen niet, dat vaak in een knokpartij eindigt (niet echt, natuurlijk). Maar bij Ada voelde ik me voor het eerst schuldig.
Is het de leeftijd?
Haar leven?
Ze gaf me een knuffel en zei dat het haar op die kaart mijn haar was.
Ze dacht ook dat ik het zelf had gemaakt.
Ze had ook aan een andere werknemer mij omschreven doormiddel van alleen mijn haar te benoemen: ‘Ik vroeg aan hem, heb jij dat meisje gezien met dat warrige haar?’
Toen ik haar ook nog zes mini appelkoeken gaf (ja mini, die grote had ze te snel op de vorige keer), leek het alsof ze helemaal was ontroerd.
Ze pakte me beet, zoende me, aaide me, en ik wist totaal niet waar ik het zoeken moest. En nog steeds niet.
Dus ben maar weer mijn kamer ingevlucht.
Pussy dat ik ben.
 
-
Morgen gaat ze me uitzwaaien, zei ze.
Ik haat afscheid intens.
Ik haat het ik haat het ik haat het ik haat het ik haat het ik haat ik haat het ik haat het.