1.
WOW, gewoon gehuild net samen met een vrouw in het restaurant! MAAR IK KEN HAAR HELEMAAL NIET! Ik zat dus naast haar en ze kletste en ze kletste en ze kletste en ze kletste en ze kletste zoals mensen doen op leeftijd, en ik dacht eerst daar gaan we weer. Ze vertelde over: mijn kleinkinderen dit, mijn kleinkinderen dat, ik ben zo rijk in geluk, ik heb het goed voor elkaar, ik lust alles, nee, mij hoor je niet klagen- lala, dat. Toen had ze het over de kwaaltjes. Toen vertelde ze ineens dat al haar vrienden, buren en kennissen dood gingen. Toen vroeg ik: ‘Gaat u dan naar al die begrafenissen?’ Toen zei ze heel resoluut: ‘Nee.’ Toen vroeg ik: ‘Waarom.’ Toen wist ik heus wel dat ik niet alle zinnen met toen mag beginnen, maar lekker voor je er is toch geen redacteur hiero die aan te pas komt. Dus. Toen zei ze dat ze al haar (8!!!) broers en zussen heeft verloren en dat ze de enige is die over is gebleven en dat wanneer ze naar een begrafenis gaat ze heel hard huilt, maar echt heel hard. En toen huilde ze! Aan tafel! Terwijl we nog bietjes aan het eten waren, en een gehaktbal en aardappelpuree en appelmoes! Toen bood ze haar excuus aan en toen zei ik zo van: ‘Maakt niet uit,’ en voelde ik me echt een sukkel. Toen zei ze: ‘Nee huilen daar heb je niets aan.’ En toen zei ik: ‘Jawel, huilen is goed voor je. Dat lucht op, ik huil ook heel veel en vaak maar niet om zulke dingen want ja, ik heb dat nog niet echt meegemaakt, maar ik heb ook helemaal geen acht broers of zussen.’ En toen voelde ik me de allergrootste mislukkeling ooit. Toen kwamen er nog meer tranen uit haar ogen en snot uit haar neus. Toen moest ik ook huilen. En toen zaten we daar een beetje te janken. En toen zei ze: ‘Je wilt niet weten hoeveel verdriet iedere oudere hier met zich meedraagt.’ Toen moest ik me inhouden anders had ik de hele avond gehuild. De hele week. En toen zei ze: ‘Ik los het altijd zo op.’ EN TOEN PAKTE ZE HAAR BIZAR MOOIE ORANJE LIPSTICK en stiftte haar lippen en zei ik: ‘Wat een mooie lippenstift.’ En hadden we het over lippenstift. En toen dacht ik Fuck fuck fuck: mensen zijn zo bizar. 2. Ze pikt overigens wel alle roombotertjes uit het restaurant. (En alle snoepjes uit het casino die ze maandelijks bezoekt.)
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
Over Schrijver in huisOp uitnodiging van Wintertuin (onderdeel van De Nieuwe Oost) wonen en werken jonge schrijvers zes weken lang in een appartement van Vitalis WoonZorg Groep in Eindhoven. Hier doen de schrijvers verslag van hun verblijf en van hun onderzoek. AuteurSytske van Koeveringe (1988) studeerde af aan de opleiding Beeld & Taal aan de Gerrit Rietveld Academie. Sytskes debuutroman Het is maandag vandaag verscheen in mei 2017 bij De Bezige Bij. Tijdens haar verblijf bij Vitalis onderzoekt Sytske de tijdsbeleving in en buiten het huis, geïnspireerd op de bewoners. Foto: Keke Keukelaar
Archief Sytske
December 2017
CategorieënClick here to edit.
|